Ontstaan van Omgevingsgericht Oriënteren
In mijn eerste blog heb ik aangegeven dat ik niet te veel wil uitweiden over mijn dienstverlening en dan in het bijzonder mijn arbeidsmarktoriëntatie methodiek. Het liefst praat en schrijf ik hier uitsluitend over. Ik ben er namelijk oprecht van overtuigd dat ik met mijn methodiek het sociale domein een flinke impuls kan geven op het gebied van arbeidsmarkt toeleiding van mensen in een kwetsbare arbeidspositie.
Ook in deze blog ga ik niet in de op de details hiervan in, maar wel wil ik jullie meenemen in de reis die ik heb gemaakt om tot deze methodiek te komen. Voor de details van mijn methodiek kan je overigens gewoon terecht op mijn website ;).
Terugkijkend heeft het ongeveer 11 jaar geduurd voordat mijn methodiek het licht zag. Een flinke bevalling dus. Nou is het niet zo dat ik 11 jaar geleden ben begonnen met het idee dat ik een arbeidsmarktoriëntatie methodiek wilde ontwikkelen; dat is meer organisch verlopen.
Ik was 21 toen ik klaar was met mijn opleiding Commerciële Economie en toen kwam ik, net als vele studiegenoten van me, terecht bij een arbeidsbemiddelingsbureau. Ik werd een verkoper. Ik ben redelijk handig met software en ik vind vooral ERP systemen erg interessant. ERP, Enterprise Resource Planning, is de overkoepelende naam van de softwarepakketten waarin je bedrijfsdata bijhoudt.
Kijkend naar mijn werk, sales, kreeg ik natuurlijk te maken met een CRM-module. CRM staat voor Customer Relationship Management. Ik benaderde bedrijven vanuit dit systeem en in dit systeem bestond ook de mogelijkheid om labels aan organisaties toe te voegen. Deze labels kon je ook weer zelf bepalen. Vanaf het moment dat ik me daar bewust van werd, begon ik met het labelen en indelen van bedrijven in categorieën.
Ik weet nog dat ik eerste instantie op internet op zoek ging naar een standaard indeling, maar wat ik tegenkwam was erg complex en uitgebreid. Ik dacht dat moet simpeler kunnen dus toen ben ik gestart met het creëren van een eigen indeling.
Als je net de arbeidsmarkt leert kennen, lijkt deze misschien overweldigend, maar naar mate de tijd vorderde en ik meer bedrijven van binnen zag, zag ik ook veel overeenkomsten tussen bedrijven die ogenschijnlijk weinig met elkaar te maken hadden. In mijn tijd daar heb ik ongeveer 900 bedrijfsbezoeken afgelegd en de laatste periode kwam ik weinig nieuws meer tegen.
De indeling van de arbeidsmarkt die daar nog in het systeem staat is zeker niet perfect, maar deze was wel toereikend voor het doel waarmee we daar werkten. Na vier jaar in de sales kreeg ik een andere rol en toen ben ik ook gestopt met het finetunen van deze indeling.
Het heeft een aantal jaar geduurd voordat ik hier weer verder mee ben gegaan. Uiteindelijk ben ik uitgevallen bij mijn toenmalige werkgever en na een jaar thuis te hebben gezeten kreeg ik de kans om te starten met een project genaamd VR Works.
Ik gaf aan dat ik dit graag als zelfstandig ondernemer zou willen doen en gelukkig kreeg ik die mogelijkheid. Een week later zat ik bij de KVK en begon ik aan mijn eerste opdracht. De opdracht was simpel. Regel dat er 15 VR films opgenomen worden van beroepen die nuttig zijn om te laten zien aan mensen die van een bijstandsuitkering gebruik maken.
Al snel werden er enkele films opgenomen en kwam er een aanvullende subsidie vrij om nog een flink aantal film op te nemen en het gehele project door te ontwikkelen. Het project werd door meerdere sociale organisaties afgenomen en er was veel interesse in deze manier van arbeidsmarkt oriëntatie.
Tegelijkertijd kregen ik vaak de vraag over hoe je dit nou in kon zetten. Dat was een goede vraag, want iemand in het wilde weg een x aantal films laten zien is natuurlijk maar beperkt efficiënt en effectief.
Daarover nadenkend, kwam ik weer uit bij de indeling die ik ooit had gemaakt voor het arbeidsbemiddelingsbureau. Ik bedacht me dat dat een mooie kapstok zou kunnen zijn om de VR films onder te zetten. Vanuit hier kon je dan verschillende films binnen één groep bekijken om en dan werd het mogelijk om meer structuur in het gebruik van VR Works aan te brengen.
Ik vond dit interessant om te ontwikkelen en dit “project” pakte ik op in mijn eigen tijd. Ik begon te brainstormen en mijn doel was eenvoudig. De arbeidsmarkt indelen in zo weinig mogelijk variabelen. Eerst noemde ik het een branche indeling, maar al snel vond ik dit te veel schuren tegen het reeds bestaande aan. Ergens in die tijd herinnerde ik me dat heel veel omgevingen van verschillende soorten bedrijven erg op elkaar leken. Dus eenzelfde soort locatie en processen, maar het bedrijf deed iets volledig anders.
Hier is het idee ontstaan van de werkomgevingen. Ik begon met een eerste concept en ging de werkomgevingen beschrijven aan de hand van dezelfde variabelen. Wat is het gemiddelde werkproces in deze omgeving? Welke kenmerken heeft de fysieke omgeving? Enzovoort.
In de tussentijd was het project VR Works grotendeels afgerond en ik merkte dat ik weinig energie uit het vele reizen haalde. Ik kreeg de kans om één op één mensen te begeleiden richting de arbeidsmarkt en ik heb toen besloten hierop in te gaan. De opdracht was om een traject naar werk te ontwikkelen en deze ook een aantal jaar uit te voeren en dit vervolgens te borgen.
Dat project is de afgelopen jaren de voedingsbodem voor het ontwikkelen van mijn methodiek geweest. Een van de onderdelen van dat traject naar werk was het oriënteren op de arbeidsmarkt. De VR toepassing die ik had ontwikkeld was daar ook beschikbaar dus deze én de kapstok die ik had ontwikkeld verwerkte ik in het traject. De kapstok was de basis en indien nodig gebruikte ik de VR toepassing als verdieping. In de praktijk bleek dat de VR toepassing vaak niet gebruikt werd en dat de kapstok al voldoende verduidelijking gaf.
Deelnemers gaven me vaak terug dat ze mijn blik op de arbeidsmarkt erg verfrissend vonden en dit nog niet eerder op deze manier hadden gedaan. Dit sterkte me in mijn overtuiging dat ik iets had ontwikkeld dat daadwerkelijk waarde kan toevoegen aan het sociale domein.
Wat erg hielp is dat ik in 2023 bij verschillende gemeenten workshops gaf aan professionals over de arbeidsmarkt. Deze workshops had ik zelf ontwikkeld en hoewel ik hier gebruik maakte van de VR toepassing, had ik deze wel gestructureerd aan de hand van de werkomgevingen die later het fundament van mijn methodiek zouden vormen.
Toen ik bezig was met het ontwikkelen van de workshops, was ik nog steeds aan het stoeien met de uiteindelijke werkomgevingen. Ik kan me het moment nog goed herinneren dat deze definitief werden. Ik had een overleg met mijn opdrachtgever en ik zou de opzet van de workshop aan haar pitchen.
We kwamen eigenlijk vrij snel in een discussie terecht en deze werd op het scherpst van de snede gevoerd. Mijn opdrachtgever was het er niet helemaal mee eens en ze vond bepaalde dingen nog te vaag. Gedurende deze discussie kwamen we uiteindelijk tot een compromis waar we allebei zoiets hadden van; Ja, dit dekt de lading wel. Op dat moment vielen de puzzelstukjes in elkaar en wist ik dat dit de indeling was waar ik naar op zoek was.
Later hebben we nog vaak gelachen om dat moment en ik ben dankbaar dat ze mij destijds die opdracht heeft gegeven en ze zich zo kritisch opstelde.
Ik had de omgevingen aan de hand van bepaalde variabelen uitgewerkt, maar ik nam me voor om gedurende de workshops aan de professionals te vragen hoe zij naar de verschillende variabelen keken in plaats van het voor te kauwen. Dit heb ik allemaal genoteerd, en, gecombineerd met mijn eigen bevindingen, hebben deze data de basis gevormd voor de uiteindelijke documentatie van mijn methodiek.
Na enkele workshops kwamen steeds dezelfde antwoorden terug en toen wist ik dat ik voldoende data had en vanuit daar ben ik de uitwerkingen hiervan gaan gebruiken in de workshops. De feedback die hierop kwam was zeer waardevol en heb ik steeds gebruikt om de documentatie te finetunen.
Ondertussen liep mijn één op één begeleiding door en gebruikte ik de data en documentatie direct in mijn trajecten richting werk. Op deze manier had ik een geweldige feedback loop waar ontwikkeling, testen en doorontwikkeling elkaar snel op volgden.
Eind 2023 kwam er een einde aan beide opdrachten en toen besloot ik om mijn traject om te zetten in een overkoepelende methodiek. Ik besloot in die periode dat ik van deze methodiek mijn core business wilde maken en toen ben ik flink wat tijd gaan investeren in het creëren van alle schema’s en documentatie.
Hoewel ik in mijn trajecten en workshops heb ondervonden dat zowel deelnemers als professionals enthousiast waren over mijn methodiek, vond ik het wel belangrijk om mijn methodiek onafhankelijk te laten toetsen.
Hiervoor heb ik de handen ineengeslagen met Fontys Hogeschool en zijn we bezig met een belevingsonderzoek. De eerste signalen bevestigen wat ik zelf heb geobserveerd, maar we zijn er nog niet.
Teruglezend is het wel echt een mooie reis geweest die geleid heeft tot het ontwikkelen van mijn methodiek. Het meest enthousiast word ik van het feit dat de reis nog lang niet voorbij is.
Sterker nog, deze begint pas net.
Liefs,
Dennis